 |
Numer 2(70)/2022, s. 51-57
doi: 10.37190/arc220205 |
Jolanta Sroczyńska
Konserwacja prewencyjna budynków historycznych w krajach europejskich − analiza wybranych przykładów
Streszczenie
Dziedzictwo
architektoniczne, ze względu na swój materialny charakter, jest
niezmiernie wrażliwe na czynniki przyczyniające się do jego degradacji.
Konserwacja prewencyjna jest obecnie najlepszym sposobem ochrony
materialnej autentyczności dziedzictwa i ma swą ugruntowaną pozycję w
archeologii i muzeologii. W ochronie dziedzictwa nieruchomego wciąż
jeszcze brakuje właściwego zrozumienia dla tego typu działań.
W artykule zaprezentowano kilka wybranych
przykładów zastosowania takiej metody ochrony zabytków w
Belgii, Holandii, Danii, Włoszech oraz w regionie leżącym na pograniczu
Francji, Hiszpanii i Portugalii. Kilkanaście lat pozytywnych
doświadczeń płynących z tego typu inicjatyw jest wystarczającym
powodem, aby podobne działania wdrożyć również i w Polsce.
Upowszechnienie wiedzy na temat działań prewentywnych, które
jeszcze przed wystąpieniem zagrożenia pozwolą na przygotowanie
odpowiednich zabezpieczeń zabytku, są niewątpliwie najbardziej
optymalnym rozwiązaniem. Konieczne jest jednak odpowiednie wspomożenie
właścicieli zabytków, aby zapewnić im nie tylko dodatkowe
fundusze na bieżącą konserwację budynków, ale także pełniejszą i
rzetelniejszą wiedzę o podatności budynku na różne typy
degradacji. W nowoczesnej ochronie zabytków powinno się zamienić dotychczasowe reakcyjne działania na planową konserwację prewencyjną.
Słowa kluczowe: konserwacja prewentywna, zarządzanie ryzykiem, zabytki architektury, budynki historyczne
