 |
Numer 2(70)/2022, s. 71-80
doi: 10.37190/arc220207 |
Robert Idem, Katarzyna Zielonko-Jung, Aleksandra Karpińska
Technologie rodzime i low-tech w architekturze humanitarnej na przykładzie Senegalu
Streszczenie
Architektura humanitarna mieści się w szerszym nurcie tak zwanej architektury zaangażowanej społecznie, której celem nadrzędnym jest wniesienie nowych wartości do jakości życia określonych społeczności. Konkretnie w przypadku architektury humanitarnej mamy do czynienia z pomocą niesioną społecznościom dotkniętym ubóstwem. Kontekst ograniczeń ekonomicznych jest szczególnym wyzwaniem dla projektantów i budowniczych. Naturalną koniecznością staje się poszukiwanie materiałów i rozwiązań tanich, dostępnych lokalnie, możliwych do wykorzystania przez niewykwalifikowaną siłę roboczą. Artykuł dotyczy możliwości zastosowania technologii rodzimych i low-tech jako podstawowych metod budowlanych dla architektury humanitarnej. Badania ukierunkowano na kontekst konkretnego państwa zachodniej Afryki – Senegalu. Celem artykułu jest rozpoznanie rozwiązań materiałowo-budowlanych w budynkach wzniesionych lub projektowanych w Senegalu związanych z pomocą humanitarną i wsparciem społecznym lokalnej ludności. Przeprowadzono analizę czterech przykładów zlokalizowanych na obszarze tego kraju: dwóch obiektów zrealizowanych oraz dwóch obiektów projektowanych. Jako podstawowe kryteria analizy przyjęto cel społeczny obiektów oraz zastosowane materiały i technologie. Wnioski dotyczą rodzajów i zakresu zastosowania technologii rodzimych i low-tech oraz odniesienia procesu projektowaniai wznoszenia analizowanych obiektów do idei zrównoważonego rozwoju.
Słowa kluczowe: architektura humanitarna, architektura rodzima, rozwój zrównoważony
