 |
Numer 4(72)/2022, s. 117-128
doi: 10.37190/arc220411 |
Anna Orchowska-Smolińska, Anna Kriegseisen
Rola i zakres architektoniczno-konserwatorskich procedur badawczych w procesie przywracania świetności zabytku architektury powstałej po 1945 r. na przykładzie Dworca Podmiejskiego w Gdyni
Streszczenie
Budynki modernistyczne pomimo względnie nieodległego czasu powstania bywają dotknięte radykalnymi przekształceniami układu i formy. Szczególną ich grupą są dworce, które jako jedne z najważniejszych budynków publicznych miasta z powodu długotrwającego i intensywnego użytkowania mogą nosić znamiona wyeksploatowania fragmentów substancji oraz mieć wtórne nawarstwienia dysharmonizujące z obiektem. Tematem artykułu są badania architektoniczne i konserwatorskie powstałego w połowie lat 50. XX w. Dworca Podmiejskiego w Gdyni. Autorki artykułu postawiły sobie za cel przedstawienie opracowanych dla niego w latach 2016–2022 procedur badawczych stanowiących wstęp do działań rewaloryzacyjnych. Zastosowane podczas prac terenowych metody badań pozwoliły na identyfikację oryginalnych technik wykonania i metod wykończenia oraz określenie procedur ich odtwarzania metodami konserwatorskimi. Wyniki przeprowadzonych prac stały się podstawą wyznaczenia zakresu ochrony konserwatorskiej budynku dworcowego i określenia możliwości ingerencji w jego częściowo pozbawioną funkcji substancję za pośrednictwem działań adaptacyjnych i modernizacyjnych.
Słowa kluczowe:
dokumentacja architektoniczno-konserwatorska, program prac
konserwatorskich i restauratorskich, architektura po 1945,
rewaloryzacja, Dworzec Podmiejski w Gdyni
