Architektoniczne i mentalne podstawy wizerunku głównej ulicy handlowej. Przypadek ulicy Świdnickiej we Wrocławiu

Michał Dębek

doi:10.5277/arc170204

Streszczenie

W artykule przedstawiłem wyniki sześciu badań wizerunku oraz społecznego funkcjonowania ulicy Świdnickiej. W przekrojowych, jakościowych i ilościowych badaniach, włącznie z metodą kartowania poznawczego, wzięło udział 292 respondentów. Byli to mieszkańcy Wrocławia, obcokrajowcy mieszkający czasowo we Wrocławiu oraz przedsiębiorcy prowadzący sklepy i lokale usługowe w ramach tej ulicy. Eksplorując źródła i prawdopodobne fizyczne fundamenty wizerunku ulicy inspirowałem się koncepcją obrazu miasta Kevina Lyncha oraz językiem wzorców Christophera Alexandra i jego współpracowników. Okazało się, między innymi, że ulicy Świdnickiej brakuje niektórych struktur urbanistyczno-architektonicznych kluczowych dla prawidłowego funkcjonowania społecznego ulicy handlowej, a także że jej niezły wizerunek raczej nie jest silnie związany z funkcją handlowo-usługową. Tylko jeden z najbardziej atrakcyjnych i najczęściej przywoływanych przez badanych punktów orientacyjnych, DH Renoma, stanowi w wizerunku ulicy element o jednoznacznie wielkomiejsko-handlowym charakterze.