Architektura czasu: od ruchomego obrazu do animacji komputerowej

Ada Kwiatkowska

doi:10.37190/arc230411

Streszczenie

Architektura ery cyfrowej, eksplorująca wymiar czasu, nawiązuje do koncepcji sztuki tzw. time-based art. Współczesne technologie komputerowe pozwalają na symulację zmienności form architektonicznych i ich percepcji w powiązaniu z ruchem obserwatora w przestrzeni oraz tworzenie dynamicznych struktur przestrzennych dzięki zastosowaniu inteligentnych materiałów i technologii w architekturze. Celem badań było określenie wpływu koncepcji czasu na kształtowanie form architektonicznych oraz kierunków rozwoju form architektonicznych wyznaczonych przez technologie odkryte podczas rewolucji przemysłowej i informacyjnej (techniki filmowe, wizualizacje komputerowe, symulacje, animacje). Na podstawie strukturalnej analizy dynamicznych relacji między obserwatorem, obiektem architektonicznym a kontekstem, oraz porównawczej i krytycznej analizy współczesnych trendów wyróżniono różne typy architektury czasu. Typy te są pochodnymi ekspresji czasu w trójwymiarowej przestrzeni oraz założeń związanych ze stopniem zmienności i dynamiki struktur przestrzennych (formy kinestetyczne, kinematyczne i kinetyczne) i zależą od narzędzi ekspresji użytych w tworzeniu i symulacji zmienności form. Animacja komputerowa jest nie tylko narzędziem, ale też sposobem myślenia o formie architektonicznej jako obiekcie zanurzonym w czaso­przestrzeni, dlatego będzie wpływać na sposób projektowania, a także przyczyni się do pojawienia się nowej generacji form w najbliższej przyszłości. Time-based architecture oparta na wymiarze czasu architektura epoki informacji będzie eksplorowała ideę architektury streamingu

Podgląd pełnego artykułu jest możliwy wyłącznie na większych ekranach.