90 Anna Myślińska
pochówku, nie poruszając tematów przestrzennych. Źród
łem informacji na temat cmentarzy dla zwierząt w Niem
czech może być artykuł Hyde Flippo The German Way of
Death: Pets and Animals [4]. Zawiera on między innymi
informacje na temat statusu prawnego cmentarzy, różnic
formalnych pomiędzy pochówkiem zwierząt i ludzi oraz
historii pierwszej nekropolii dla zwierząt w tym kraju.
Nie znaleziono literatury zajmującej się podjętym te-
matem na terenie Polski. Źródłem wiedzy stały się infor-
macje dostępne na oficjalnych stronach internetowych
poszczególnych cmentarzy, artykuły i reportaże lokalnej
prasy oraz dokumentacja fotograficzna.
Cmentarze dla zwierząt na świecie
Najstarszy, zamknięty już, cmentarz dla zwierząt jest
ukryty w londyńskim Hyde Parku. Utworzono go w 1881 r.
[3]. Młodsze, ale nadal czynne, to Hartsdale Pet Cemetery
[5] w Nowym Jorku i zabytkowy Cimetière des Chiens et
Autres Animaux Domestiques, znajdujący się w Asnières
we Francji [6].
Cmentarze dla ludzi w formie, w jakiej znamy je obec-
nie, zaczęły powstawać pod koniec XVIII w. [2]. Pierwsze
grzebowiska dla zwierząt utworzono zaledwie kilkadzie-
siąt lat później. Godny pochówek zwierzęcia, które pełni
funkcję towarzysza człowieka, nie jest nowym zjawi-
skiem. W Polsce pierwszy współczesny cmentarz, określa-
ny w ustawodawstwie terminem grzebowiska dla zwie
rząt
1
, otwarto dopiero na początku lat dzie więć dzie siątych
ubiegłego stulecia [7].
Krajem, który ma nieporównywalnie wyższą od pol-
skiej liczbę będących tematem tego artykułu nekropolii,
są Niemcy. Znajduje się tu ponad trzysta, często z piety-
zmem zaprojektowanych cmentarzy dla zwierząt (na
przykład Portaleum pod Berlinem). Pierwszy z nich po-
wstał w 1981 r., a dopełnienie formalności związanych
z jego zakładaniem trwało długo, około czterech lat [4].
O wiele mniej miejsc związanych z chowaniem zwierząt
można spotkać w Wielkiej Brytanii. Częstszym zjawis
kiem są tutaj krematoria nastawione na indywidualną kre-
mację zwłok, niekoniecznie powiązane z cmentarzami.
Elementem wspólnym dla Wielkiej Brytanii oraz Niemiec
są nekropolie przeznaczone do pochówku zarówno zwie-
rząt, jak i ludzi. W Essen (Niemcy) w 2015 r. zaczął funk-
cjonować pierwszy taki cmentarz, planuje się otwarcie
sieci skierowanej do mieszanej grupy odbiorców. W Wiel
kiej Brytanii cmentarz oferujący międzygatunkowy po-
chówek to Michaels Woos w Cholderton, Wilt shire
2
[8].
Krajem o dużych tradycjach pochówku zwierząt na cmen-
1
Mimo że omawiane w tekście „cmentarze” oferują „godny po
chówek”, to polskie prawo, odnosząc się do „padłych zwierząt”, mówi
o „utylizacji”, „unieszkodliwianiu” i o „grzebowiskach”. Alarmujący
wy da je się rozdźwięk pomiędzy tymi niezwykle różnymi od siebie ok
reś le niami. Ukazuje on jednak spolaryzowany stosunek społeczeństwa
(będącego pośrednio autorem prawa) do zwierząt: z jednej strony domo-
wych, a z drugiej hodowlanych, z których losem nie jest ono bezpośred-
nio związane.
2
Warto dodać, że jest to cmentarz wielowyznaniowy, oferujący
po święcenie fragmentu działki. Trudno dostrzec tu nagrobki i teren
przy pomina bardziej ogród angielski niż typowe miejsce pochówku.
Pets and Animals [4]. It contains, inter alia, information
on the legal status of cemeteries, formal differences be-
tween the burial of animals and people, and the history of
the first necropolis for animals in this country.
No literature was found which would deal with the
subject in question in the territory of Poland. Our source
of knowledge was information available on the official
websites of individual cemeteries, articles, and reports of
the local press as well as photographic documentation.
Cemeteries for animals in the world
The oldest, which is now closed, cemetery for animals,
dating back to 1881, is hidden in London Hyde Park [3].
Younger but still active are the Hartsdale Pet Cemetery
[5] in New York and the historic Cimetière des Chiens et
Autres Animaux Domestiques which is situated in As
nières in France [6].
Cemeteries for people in the form in which we know
them now began to be established at the end of the 18
th
century [2]. The first pet cemeteries were established only
a few dozen years later. A decent place for burial of an
animal that acts as a human companion is not a new phe-
nomenon. In Poland, the first modern cemetery, referred
to in the legislation by the term animal burial site
1
, was
only opened at the beginning of the 1990s [7].
The country that has an incomparably higher number of
necropolises than Poland is Germany. There are over three
hundred pet cemeteries (e.g. Portaleum near Berlin) which
are often designed with pietism. The first one was founded
in 1981, and the completion of formalities related to its es-
tablishment lasted for a long time, namely about four years
[4]. A lot fewer places which relate to burying animals can
be found in Great Britain. More frequent occurrences here
are crematoria aimed at individual cremation of corpses, not
necessarily related to cemeteries. An element common to
Great Britain and Germany are cemeteries intended for the
burial of both animals and people. In Essen (Germany) in
2015, the first such ce metery began to function, and the net-
work aimed at a mixed group of recipients is planned to be
opened. In Britain, the cemetery Michaels Woos in
Cholderton in Wiltshire offers interspecies burials
2
[8].
Another country with big traditions of burying animals in
cemeteries is the United Sta tes of America. Animals that
perform functions in state services are treated with excep-
tional attention. They are often honoured with monuments.
There are also necropolises, where the only animals that
have the right to be buried are police or military dogs [9].
1
Although the “cemeteries” which are discussed in the article offer
a “dignified burial”, the Polish law, referring to “dead animals”, speaks
of “utilisation”, “disposal” and about “animal burial site” (In Polish le
gi slation the term “grzebowisko” is used, whitch has got negative, de
prived of dignity undertone). The discrepancy between these extremely
different terms seems to be alarming. However, it reveals a polarised
attitude of the society (being an indirectly author of the law) to animals,
i.e. on the one hand, domestic, and on the other, breeding animals,
whose fate it is not directly related to.
2
It is worth adding that it is a multireligious cemetery, offering
consecration of a part of the plot. It is difficult to see tombstones here
and the area is more like an English garden than a typical burial site.