Konstrukcje osłaniające w rezerwatach archeologicznych. Analiza i ocena współczesnych rozwiązań architektonicznych

Izabela Kozłowska

doi:10.37190/arc250308

Streszczenie

Projektowanie architektury bezpośrednio w obszarze dziedzictwa archeologicznego, gdzie ochronie podlegają nieruchome relikty zachowane na powierzchni, ale też układ nawarstwień kulturowych oraz otaczający krajobraz, jest wyzwaniem nie tylko twórczym, ale też naukowym i konserwatorskim. Tematem niniejszego artykułu jest przedstawienie najnowszych tendencji w procesie projektowania osłon w rezerwatach archeologicznych. Ponieważ stanowiska archeologiczne są bardzo często mocno powiązane z otoczeniem, projekt powinien również uwzględniać kwestie ochrony krajobrazu zarówno kulturowego, jak i przyrodniczego. Obecne standardy takich działań różnią się od tych z połowy, a nawet końca XX w. i pozostają w fazie zmian i rozwoju. Dzieje się tak za sprawą wyników przeprowadzonych na początku XXI w. badań analitycznych dotyczących istniejących osłon archeologicznych. Dzięki nim wykazano w wielu przypadkach nieskuteczność, a czasem nawet szkodliwość powstałych obiektów wobec chronionych reliktów, co z kolei spowodowało konieczność weryfikacji dotychczasowych wymogów. W artykule przedstawiono wyniki badań autorki dotyczące oceny skuteczności współcześnie projektowanych osłon archeologicznych oraz nowych standardów przedprojektowych.

Słowa kluczowe

osłona archeologiczna, rezerwat archeologiczny, projektowanie konserwatorskie

Podgląd pełnego artykułu jest możliwy wyłącznie na większych ekranach.