Nurt dekonstruktywistyczny w polskiej architekturze XXI w. – wybrane realizacje

Ewa Węcławowicz-Gyurkovich

doi:10.37190/arc220202

Streszczenie

Artykuł poświęcono przedstawieniu i analizie estetyki form i struktur kilku wybranych realizacji w polskiej architekturze, które reprezentują bardzo elitarny nurt zwany dekonstrukcją. Ten kierunek pojawił się w światowej architekturze głównie na początku lat 80. XX w. Do Polski dotarł z dużym, bo kilkudziesięcioletnim opóźnieniem, albowiem dopiero w drugiej dekadzie XXI w. zostało zrealizowanych kilka nowych obiektów kultury. Po nakreśleniu najważniejszych cech tego nurtu, na podstawie analizy realizacji w Europie Zachodniej i w USA autorka artykułu omówiła wybrane przykłady: Muzeum Ognia w Żorach (otwarte w 2014 r.), Centrum Kulturalno-Kongresowe Jordanki w Toruniu (otwarte w 2015 r.) oraz Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku (otwarte w 2017 r.). W każdej realizacji, podobnie jak obserwować to można w przykładach znanych zachodnich twórców, istotna jest indywidualna filozofia architektów – autorów tych realizacji. W artykule przedstawione zostały wypowiedzi twórców tych obiektów. Autorka zwróciła także uwagę, że z końcem lat 90. XX w. pojawiły się w naszym kraju w ramach tego nurtu pojedyncze realizacje domów jednorodzinnych, prywatnych warsztatów produkcyjnych oraz wnętrz. W każdym wypadku analiza estetyczna tych dzieł wykazała, że wybrane obiekty są reprezentatywne dla omawianego nurtu, realizują jego awangardowe hasła, obrazujące emocje i nastroje dekonstrukcji.

Podgląd pełnego artykułu jest możliwy wyłącznie na większych ekranach.