O tym, jak mierzyć architektoniczne szczęście. Korzyści ze stosowania metod zespolonych. Studium przypadku mieszkańców historycznych budynków

Marcin Mateusz Kołakowski

doi:10.5277/arc170102

Streszczenie

Ostatnie lata przyniosły duży wzrost liczby badań dotyczących szczęścia w architekturze, które definiowane było w różny sposób. Badania i zainteresowanie szczęściem i dobrostanem zostało nawet nazwane jednym z globalnych megatrendów. Politycy, ekonomiści, deweloperzy i badacze starają się zrozumieć istotę tej jakości w architekturze. Szereg metod badawczych zaczęto opracowywać, by zajmować się szczęściem w odniesieniu do budownictwa. Wiele z nich spopularyzowało się w środowisku naukowym. Celem tej publikacji jest przyjrzenie się tym tendencjom i zestawienie ich z dawno ugruntowanymi koncepcjami dotyczącymi szczęścia, eudemonii i wybaczania. Koncepcje takie były rozwijane od czasów Sokratesa, a dziś są stosowane przez badaczy z dziedziny psychologii pozytywnej, która może być przydatna w badaniach architektonicznych.     Publikacja ta przytacza argumenty wspierające metody zespolone jako najlepszy sposób badania i zrozumienia zjawiska szczęścia w architekturze. Studium przypadku badań nad ludźmi zamieszkującymi historyczne budynki w Lincolnshire, w Anglii, oferuje przykłady ilustrujące, jak metody zespolone mogą korygować potencjalne słabe aspekty pojedynczych metod, które same w sobie mogą być mylące, i doprowadzać do błędnych wniosków, o ile zastosowane są w oderwaniu od kontekstu.