Ocena przestrzeni mieszkalnej miasta przedindustrialnego. Przykład Wrocławia w XVI i XVIII wieku

Maria Legut-Pintal

doi:10.37190/arc240109

Streszczenie

Nierówności społeczne w miastach miały swój przestrzenny wymiar już w czasach przedindustrialnych. Na jakość przestrzeni mieszkalnej w mieście historycznym wpływały różne czynniki, takie jak odległość od centrum miasta, bliskość infrastruktury, dostęp do wody, szlaków handlowych, targowisk, a także niekorzystne lub uciążliwe sąsiedztwo. Wartość nieruchomości zależała od ich funkcji, stanu konstrukcyjnego budynków, wielkości budowli i działek. W artykule zaproponowaliśmy metodę oceny i waloryzacji przestrzeni mieszkalnej miasta przedindustrialnego opartą na ocenie jej wartości użytkowej. Przeprowadziliśmy analizę na przykładzie Wrocławia, średniej wielkości miasta w Europie Środkowej. Wykorzystaliśmy dane historyczne, archeologiczne, ikonograficzne i analizy geoprzestrzenne opracowane w środowisku systemu informacji geograficznej. Ocenę w ramach poszczególnych czynników przeprowadziliśmy dla podziału na kwartały dla dwóch okresów – około 1550 roku i około 1750 roku. Porównując wyniki dla tych dwóch okresów, podjęliśmy próbę prześledzenia zmian, jakie zaszły w wyniku rozwoju miasta i wydarzeń historycznych. Ogólny obraz pozwolił nam stworzyć charakterystykę przestrzeni mieszkalnej w całym mieście. Metodę zweryfikowaliśmy, porównując otrzymane wyniki z danymi z ewidencji podatkowych. Uzyskany wynik jest zgodny z wiedzą dotyczącą przestrzennego rozkładu bogactwa w mieście, co wskazuje, że model może być zastosowany do analizy innych miast, w których nie zachowała się dokumentacja podatkowa.

Podgląd pełnego artykułu jest możliwy wyłącznie na większych ekranach.