Szkicowanie jako zapis myśli

Beata Makowska

doi:10.5277/arc180202

Streszczenie

W artykule podkreślono istotną i niezastąpioną rolę szkicowania w procesie twórczym. Szkice są z jednej strony rozmową wewnętrzną autora w tym procesie, w którym ciągle weryfikuje on i dokonuje poprawek w swoim rozumowaniu. Z drugiej strony rysunki odręczne są także formą dialogu z rzeczywistością, dają możliwość jej głębszego badania i odkrywania. Im więcej doświadczenia ma za sobą rysownik, tym bardziej swobodnie i twórczo  podchodzi do zadania projektowego. Są one pomocne w procesach twórczych, które są nieprzewidywalne i potrzebne szczególnie wtedy, gdy wyobrażenie w myśli nie wystarcza do rozwiązania problemu lub jeśli łatwiejsze jest rozwinięcie pomysłu przez czynność „zewnętrzną” rysowania (proces restrukturyzacji – tworzenia analogii, mutacji i kombinacji form przez szkicowanie). Przez to, że w procesie kształcenia przyszłych architektów rysuje się teraz mniej niż dawniej, z większą trudnością studenci rozwijają umiejętność twórczego „myślenia na papierze”. W nauczaniu umiejętności plastycznych wspomagających proces twórczy przyszłych architektów ważne jest, aby każdy z nich poszukiwał indywidualnego spojrzenia i wyłamywał się ze stereotypów. W artykule wykorzystano metodę obserwacyjną opartą na wieloletnim doświadczeniu pedagogicznym w pracy ze studentami.