Transformacja urbanistyczna Starego Miasta we Wroc艂awiu w okresie PRL-u jako dokument przemian politycznych i spo艂ecznych
El偶bieta GrodzkaEl偶bieta Grodzka
doi:10.5277/arc190203
Streszczenie
Artyku艂 przedstawia zarys zmian urbanistycznych z okresu PRL-u na Starym Mie艣cie we Wroc艂awiu. Intensywne dzia艂ania budowlane rozpocz臋艂y si臋 ju偶 pod koniec lat 40. XX w. Pocz膮tkowo polega艂y g艂贸wnie na rekonstrukcji zniszczonej zabudowy staromiejskiej, skoncentrowanej wok贸艂 Rynku i pl. Solnego. Od 1956 r. zaobserwowa膰 mo偶na powr贸t do idei przedwojennego modernizmu. Nowa architektura i urbanistyka mia艂a by膰 symbolem nowej organizacji 偶ycia spo艂ecznego oraz post臋pu technologicznego. W latach 70. i 80. XX w., pomimo ambitnych plan贸w przekszta艂cenia centrum Wroc艂awia w wielkomiejskie centrum us艂ugowe, tempo inwestycji budowlanych zdecydowanie zmala艂o. Pod koniec epoki PRL, dzi臋ki stopniowemu odej艣ciu od gospodarki centralnie planowanej, znacznie wzros艂a ilo艣膰 zabudowy plombowej na Starym Mie艣cie.