Włączenie sztuki do projektowania urbanistycznego w celu zrównoważonej rewitalizacji przestrzeni publicznych. Studium przypadku: Chandigarh

Tanima Bhattacharya, Joy Sen

doi:10.37190/arc210306

Streszczenie

„Przestrzeń miejska” oznacza synergię przestrzeni w krajobrazie miasta i jej elementów strukturalnych lub kompozycyjnych tworzonych przez społeczne i instytucjonalne czynniki. Współczesne przestrzenie publiczne coraz częściej pełnią różnorodne funkcje odpowiadające ściśle działaniom i potrzebom użytkowników, począwszy od fizycznych, społecznych, po psychologiczne i estetyczne. Takie przestrzenie publiczne dynamizują życie społeczne, dlatego też muszą być projektowane w sposób, który promuje zdrowe interakcje i dobre samopoczucie mieszkańców.     Niestety we współczesnych rozwiązaniach miejskich szybko rosnąca populacja wypełnia otwarte przestrzenie w mieście, czyniąc je bardziej klaustrofobicznymi, ciasnymi i uciążliwymi, co dodatkowo wpływa na zdrowie fizyczne i psychiczne ludzi. W rezultacie zarówno czynniki reprezentacyjne, jak i społeczne związane z publicznymi i półpublicznymi przestrzeniami miejskimi zostają zdławione. Dlatego, aby poradzić sobie z tą sytuacją, miejskie przestrzenie publiczne muszą zostać odnowione poprzez wprowadzenie poczucia więzi społecznych, emocjonalnego przywiązania, określonej wrażliwości estetycznej, które promują publiczne interakcje. Biorąc to pod uwagę, autorzy niniejszego artykułu postawili sobie zadanie zbadania możliwości włączenia sztuki do projektowania urbanistycznego w celu rewitalizacji przestrzeni publicznych i podnoszenia odczucia szczęścia wśród korzystających z przestrzeni miejskich. Wyniki pracy dowodzą, że wprowadzenie elementów artystycznych zmienia wizualną percepcję przestrzeni, aktywizuje partycypację społeczną i zaangażowanie lokalnej społeczności, co ostatecznie pomaga odnowić lokalną tożsamość związaną z przestrzenią publiczną. Za przykład posłużyły przestrzenie publiczne pierwszego planowanego miasta we współczesnych Indiach, tj. Chandigarh. Próbowano w nich wykazać potencjał elementów artystycznych w powiązaniu z infrastrukturą technologiczną w projektowaniu urbanistycznym. Ocena przestrzeni publicznych Chandigarh, szczęśliwego miasta Indii, potwierdza, że tylko zintegrowane zastosowanie infrastruktury i elementów sztuki w projektowaniu urbanistycznym może podkreślić pozytywny wizerunek i przynieść zrównoważoną rewitalizację miasta.

Podgląd pełnego artykułu jest możliwy wyłącznie na większych ekranach.