Zarys problematyki geometrycznych systemów proporcji w architekturze

Wojciech Januszewski

doi:10.37190/arc230310

Streszczenie

Systemy proporcji są arytmetycznymi lub geometrycznymi metodami organizacji formy architektonicznej, które określają wzajemne relacje miarowe części i całości dzieła architektury. Rozwijana przez wieki teoria tych systemów stanowi istotny komponent teorii architektury, zasługujący na ponowne odkrywanie i reinterpretację w naszej epoce. Autor artykułu miał na celu przedstawienie syntetycznego zarysu problematyki geometrycznych systemów proporcji w architekturze. Wykorzystano podejście interdyscyplinarne, łącząc historię i teorię architektury z elementami praktycznej geometrii i psychologią percepcji. Metoda badawcza objęła analizę literatury przedmiotu oraz badanie wybranych metod geometrycznych zastosowanych do konkretnych problemów projektowych. W artykule zaprezentowano oryginalne spojrzenie na geometryczne systemy proporcji, interpretując je jako spójną teorię opartą na wzajemnie powiązanych elementach, takich jak podobieństwo figur, linie regulacyjne, figury regularne i symetria dynamiczna. Ukazano systemy proporcji jako zestaw elastycznych metod projektowych oparty na elementarnych zasadach geometrycznych, dzięki któremu architekt może lepiej kontrolować relacje wizualne projektowanego obiektu. Jednocześnie stosowanie tego rodzaju metod wymaga ich harmonijnego połączenia z innymi czynnikami procesu projektowego i poddania ich krytycznej ocenie estetycznej.

Podgląd pełnego artykułu jest możliwy wyłącznie na większych ekranach.