Zazielenianie staromiejskich przestrzeni rynkowych przed 1945 r. w miastach dawnej prowincji Śląsk w kontekście planowania zielonej infrastruktury i ochrony wartości zabytkowych na terenie dzielnic staromiejskich

Artur Kwaśniewski

doi:10.37190/arc250305

Streszczenie

Autor podjął temat obecności zieleni w rynkach miast historycznych – szczególnie dziś istotny z uwagi na konflikt interesów dwóch „stronnictw”: rzeczników obsadzenia drzewami wszelkich placów i ulic oraz rzeczników chronienia zabytkowych wartości przestrzeni miejskiej. W pierwszej części artykułu zaprezentował wyniki badań kwerendowych dotyczących przemian zagospodarowania rynków staromiejskich w latach 1740–1945 na obszarze dawnej prowincji Śląsk. Część druga zawiera konkluzje ze studiów na temat współczesnych standardów wprowadzania „zielonych infrastruktur” do dzielnic staromiejskich z uwzględnieniem zabytkowego charakteru miejsca (w Polsce i krajach ościennych). Zwięźle omówił zjawisko wprowadzania zieleni do rynków staromiejskich, zaproponował typologię historycznych rozwiązań i zilustrował ją przykładami. W końcowej części artykułu sformułował zalecenia na potrzeby projektowania współczesnych zielonych infrastruktur w zgodzie z zabytkowym charakterem przestrzeni staromiejskich.

Słowa kluczowe

zieleń miejska, historia urbanistyki, historia Śląska, błękitno-zielona infrastruktura

Podgląd pełnego artykułu jest możliwy wyłącznie na większych ekranach.