Hilversum – zielone wnętrze mediów

Patrycja Haupt

doi:10.5277/arc120213

Streszczenie

Hilversum znane jest głównie jako holenderska stolica przemysłu radiofonicznego i telewizyjnego. Zlokalizowano tam siedziby, studia oraz archiwa kilkunastu stacji – państwowych i komercyjnych, a co warto podkreślić – w sposób nienaruszający tożsamości miasta oraz jego szczególnego, willowego charakteru. Stało się to możliwe dzięki usytuowaniu budynków powiązanych z techniką radiowo-telewizyjną na terenie o charakterze parkowym wyznaczonym w północnej części miasta. Budowle powstałe w poszanowaniu istniejącego krajobrazu wpisano w naturalną topografię i roślinność terenu. Dzięki ograniczeniom gabarytowym, a także właściwemu dla współczesnej architektury holenderskiej poszanowaniu środowiska, dzięki stosowaniu rozwiązań zrównoważonych w projektowaniu, udało się nadać nawet dużym obiektom kubaturowym charakter nawiązujący do XIX-wiecznej tkanki miasta. Budynki na terenie Parku Mediów jako zespół stanowią całość wpisującą się w pejzaż otaczającego je miasta. Niemniej jednak każdy z nich prezentuje swój własny, unikalny charakter widoczny w kształcie bryły, kompozycji elewacji, a także sposobu interakcji z otoczeniem. Każda z budowli stanowi indywidualną odpowiedź twórcy na problem połączenia w jednej strukturze cech charakterystycznych dla stylistyki mediów ery popkultury, przy równoczesnym zachowaniu harmonii z otoczeniem właściwej dla współczesnych trendów projektowania zrównoważonego. Architektura powstała zgodnie z takimi założeniami jest próbą stworzenia znaku przestrzennego – ikony dla reprezentowanej w ten sposób firmy – równocześnie współgrając z terenem, współtworząc miejski krajobraz współczesnego Hilversum. Powiązanie z otoczeniem odczuwalne jest w każdym z budynków Parku, niemniej jednak interpretowane jest ono w swoisty, charakterystyczny dla danego obiektu i jego twórcy sposób. Relacja architektura–natura realizowana jest poprzez wpisanie budynku w topografię terenu, wykorzystanie płaszczyzn dachu jako kontynuacji przestrzeni publicznej, transparentność i przenikanie z otoczeniem, a także poprzez wprowadzenie do wnętrz elementów przyrody – ogrodów wewnętrznych.