Miastoobraz. Mobilny wizerunek Wrocławia

Beata Juchniewicz

doi:10.5277/arc170205

Streszczenie

W artykule przeanalizowano związki pomiędzy wizerunkiem przestrzeni miejskiej a cechami współczesnej kultury wizualnej oraz strategiami życia społecznego. Ponieważ mobilność jest podstawową cechą współczesnej kultury, to ona wyznacza podjętą perspektywę badawczą. Wrocław jest miastem, które potraktowano jako reprezentatywny przykład do analizy. Opisano mobilność ciał/mieszkańców, rzeczy i obrazów, które są składowymi wizerunku miasta.     Nowe formy świadomości wizualnej związane są z powszechnym użyciem aparatu fotograficznego i w konsekwencji multiplikowaniem obrazów. Analiza cech kompozycji prac studentów na temat wizerunku Wrocławia pozwoliła zilustrować i pogłębić analizę charakteru mobilnego obrazu miejskiego. Powstały miastoobrazy jako kolaże miejskie, z których wyłoniła się nieostra, ruchoma sylwetka miasta o zmiennej scenografii.     Opisywany w tekście i uwidoczniony w pracach studentów proces oderwania czasu od przestrzeni w strategiach miejskich potwierdził wcześniejsze tezy, na przykład Zygmunta Baumana i jego teorii płynnej nowoczesności. Jednocześnie proliferacja coraz bardziej mobilnych znaków i obrazów w przestrzeni miejskiej otwiera również granice tej przestrzeni, tak jak w definicji dzieła otwartego Umberta Eco. W ten sposób miasto, hybrydyczny krajobraz mobilnych społeczeństw, to wciąż przestrzeń otwarta, niedokończona i podatna na ruch i zmiany. Mobilność jest głównym czynnikiem kształtującym jej wizerunek – kolaż obrazów i wrażeń, śladów życia jego mieszkańców.

Podgląd pełnego artykułu jest możliwy wyłącznie na większych ekranach.