呕ycie kulturalne Wilna a dwudziestolecie mi臋dzywojenne

Andrzej Bia艂kiewicz

doi:10.5277/arc120216

Streszczenie

W okresie zabor贸w znacz膮cym o艣rodkiem narodowych tradycji oraz polsko艣ci by艂o Wilno. Po upadku powstania styczniowego 偶ycie kulturalne miasta wyra藕nie si臋 za艂ama艂o. Dopiero od roku 1919, od momentu reaktywowania zamkni臋tego przez w艂adze carskie w 1832 r. Uniwersytetu im. Stefana Batorego, powsta艂y tu znacz膮ce organizacje artystyczne oraz towarzystwa naukowe. Miasto wkr贸tce sta艂o si臋 centrum 艣rodowisk tw贸rczych. Sukcesy w dziedzinie plastyki, teatru, literatury, architektury, konserwacji zabytk贸w oraz bada艅 naukowych spowodowa艂y, 偶e Wilno w okresie mi臋dzywojennym by艂o znacz膮cym w kulturze miastem. Nale偶y tu podkre艣li膰 znaczenie dzia艂alno艣ci ugrupowa艅 artystycznych, jak chocia偶by Wile艅skiego Towarzystwa Artyst贸w Plastyk贸w czy Wile艅skiego Towarzystwa Niezale偶nych Artyst贸w Malarzy. Liczba zorganizowanych wystaw oraz aktywno艣膰 wile艅skich tw贸rc贸w w wystawach zar贸wno polskich, jak i zagranicznych stanowi膮 艣wiadectwo obecno艣ci tego miasta w kulturze polskiej. W okresie dwudziestolecia mi臋dzywojennego w Wilnie powsta艂y r贸wnie偶 realizacje architektoniczne stanowi膮ce znacz膮ce osi膮gni臋cia architektury polskiej tego okresu. W architekturze tej wyra藕nie widoczne jest wsp贸艂dzia艂anie architekt贸w z innymi tw贸rcami, jak rze藕biarzami czy malarzami. Wszystkie te zjawiska dowodz膮 istnienia w latach mi臋dzywojennych istotnego 艣rodowiska kulturalnego oddzia艂ywaj膮cego nie tylko na samo miasto, ale r贸wnie偶 daleko poza nim.

Podgl膮d pe艂nego artyku艂u jest mo偶liwy wy艂膮cznie na wi臋kszych ekranach.