Neogotyk w architekturze mieszkalnej Torunia – tradycja budowlana czy moda na historyzm?

Daria Bręczewska-Kulesza

doi:10.37190/arc250303

Streszczenie

W artykule poruszono problem źródeł i wzorców dla neogotyku w architekturze mieszkalnej XIX i początku XX w. na przykładzie Torunia. Przedmiotem badań były nieliczne przykłady kamienic i willi toruńskich w duchu neogotyku. Celem rozważań było ustalenie wpływów lokalnej tradycji budowalnej i XIX-wiecznych wzorów neogotyckich na realizacje toruńskie z tego okresu. Przeprowadzono stylistyczną analizę porównawczą toruńskich budynków mieszkalnych z XIX w. z kamienicami mieszczańskimi w tym mieście oraz neogotyckimi budynkami szkoły hanowerskiej, najbardziej wpływowej na tych terenach. Przeanalizowano również kontekst historyczny. Dociekania zostały oparte na przeprowadzonych przez autorkę badaniach in situ w Toruniu i Hanowerze.

Badania doprowadziły do wniosku o dominacji zewnętrznych wpływów. Wzorce lokalnego budownictwa mieszkalnego z okresu gotyku nie nadawały się funkcjonalnie do przetworzenia na nowy język form, dlatego raczej wykorzystywano motywy z budowli monumentalnych, wpasowując je w bryły XIX-wiecznych kamienic czy willi przy użyciu gotowych wzorów szkoły hanowerskiej.

Słowa kluczowe

Toruń, neogotyk, architektura mieszkalna w XIX w.

Podgląd pełnego artykułu jest możliwy wyłącznie na większych ekranach.