Spontaniczna transformacja zespołów zabudowy jednorodzinnej lat 1970–1989 na przykładzie polskich miast

Zuzanna Napieralska

doi:10.37190/arc220204

Streszczenie

Tematem artykułu jest proces niekontrolowanych i spontanicznych przemian, jakie zachodzą w zespołach domów jednorodzinnych z okresu polskiego socjalizmu. Analizowane przekształcenia są konsekwencją konieczności dostosowania budynków do aktualnych wymogów i poprawy ich standardu poprzez termomodernizację, rozbudowę czy wymianę stolarki okiennej. Te ingerencje budowlane są nieuniknione ze względu na pogarszający się stan techniczny analizowanych budynków. Obecnie brakuje przepisów i kryteriów opisujących prawidłową i efektywną modernizację takich budynków, także w kontekście całego zespołu mieszkaniowego. W wyniku niekontrolowanej renowacji poszczególnych domów, w jednolity i przejrzysty układ zespołu domów wkracza chaos. W artykule przedstawiono aktualny stan zachowania kilku zespołów zabudowy jednorodzinnej z lat 1970–1989 z Wrocławia, Katowic i Szczecina. Celem autorki jest również znalezienie odpowiedzi, czy możliwa jest modernizacja i rozbudowa poszczególnych budynków należących do jednego spójnego osiedla przy zachowaniu jego integralnego charakteru i harmonii przestrzennej.

Podgląd pełnego artykułu jest możliwy wyłącznie na większych ekranach.