Wytyczanie budynków w Machu Picchu przez inkaskich budowniczych - czy analiza metrologiczna obrysów budynków jest możliwa bez inwazyjnych badań?

Anna Kubicka-Sowińska

doi:10.37190/arc240104

Streszczenie

Analizę metrologiczną elementów architektury inkaskiej na Machu Picchu przy użyciu metody cosine quantogram poprzedziły testy różnych modeli wytyczania i wznoszenia budynku, które mają na celu sprawdzenie skuteczności metody w wykrywaniu quantum przy różnie zdefiniowanym błędzie występującym w badanej próbie pomiarowej. Źródła takich błędów mogą leżeć zarówno po stronie inkaskich budowniczych, jak i współczesnego badacza. Pomiary elementów architektury stanowią dane zebrane podczas laserowego skanowania 3D. Dane pozyskane w ten sposób odnoszą się do miar długości, które mogły być rozmierzane z użyciem quantum: obrysów budynków, wymiarów pomieszczeń, wymiarów i rozmieszczenia otworów drzwiowych, okiennych i nisz. Nie ma jednak pewności, które z nich były faktycznie rozmierzane przez inkaskich budowniczych z użyciem poszukiwanej przez nas miary (quantum), a które są wartościami przypadkowymi lub wynikowymi. Ze względu na charakterystyczne dla architektury inkaskiej pochylenie ścian zewnętrznych do wnętrza budynku oraz nierozpoznany do tej pory sposób rozmierzania budynków (na poziomym terenie, skłonie terenu lub z odrzutowaniem na teren), istotny wpływ na wyniki analiz ma też poziom, na którym budynek jest dostępny do pomiaru. Może on być analogiczny do poziomu, na którym rozmierzano budynek lub też być położony znacznie powyżej tego poziomu. W związku z tymi czynnikami poniższa grupa testów dotyczy dających się teoretycznie przewidzieć kombinacji sposobów rozmierzania budynków inkaskich i poziomu dostępnego do pomiaru. Testy skuteczności metody cosine quantogram dla obrysów budynków inkaskich wykazały, że jeśli były one rozmierzane z użyciem jakiejś stałej miary (quantum) to niezależnie od sposobu wytyczania budynku

Podgląd pełnego artykułu jest możliwy wyłącznie na większych ekranach.