90 Konrad Szumiński
z okowów mocarstw rozbiorowych pozwoliło społeczeń-
stwu zaangażować się w działalność na rzecz państwa.
Mimo że w latach 20. i 30. XX w. cele narodowe się zmie-
niały , potrzeba stworzenia fundamentów pod silne struktu-
ry państwowe była nadrzędna
3
. Przekształceniom ulegały
kolejne dziedziny życia społecznego, takie jak bezpieczeń-
stwo, mieszkalnictwo, oświata. Sprawa polskiego szkolnic-
twa po odzyskaniu nie podległości urosła do rangi narodo-
wej. W związku z Ustawąoobowiązkowej,bezpłatnej
powszechnejedukacjipaństwowej (1919) utworzono sieć
szkół podstawowych. Wymóg ten dotyczył również ob-
szarów położonych na głębokiej prowincji. Wspomniana
wcześniej wzmożona aktywność naukowa kobiet przy-
czyniła się natomiast do utworzenia sieci szkół ponad-
podstawowych o nazwie „zawodowych”
4
. Artykuł ma na
celu zaprezentowanie me tody wartościowania architektu-
ry budynków szkolnych doby modernizmu na przykła-
dzie dawnej Szkoły Za wodowej Żeńskiej w War szawie.
Przedstawiony w pracy model postępowania z zabytkiem
obejmuje określenie jego wartości, atrybutów i ich nośni-
ków, sformułowanie ogólnych wytycznych do projektowa-
nia, a następnie opra cowanie koncepcji modernizacji lub
rozbudowy obiektu z poszanowaniem zidentyfikowanych
wartości zabytkowych. Niniejsze opracowanie może być
pomocne przy prowadzeniu podobnych badań nad zabyt-
kową substancją innych modernistycznych budynków
szkolnych.
Stan obiektów warszawskiego szkolnictwa
w 20-leciu międzywojennym
Jeszcze przed 1903 r. warszawskie szkoły początkowe
nie miały swoich odrębnych gmachów. Zajęcia prowa-
dzono w wynajmowanych lokalach kamienic, które czę-
sto nie spełniały podstawowych wymogów funkcjonalno-
higienicznych. Władze miejskie już w latach 1903–1906
sfinansowały budowę dwóch szkół, mając w planach ko-
lejne inwestycje. W efekcie w 1914 r. na terenie Warszawy
funkcjonowało łącznie aż 285 szkół elementarnych jedno
skiego. Dekret stanowił, że Wyborcą do Sejmu jest każdy obywatel
Państwabezróżnicypłci (art. 1) oraz WybieralnidoSejmusąwszyscy
obywatele(lki)państwaposiadającyczynneprawowyborcze (art. 7) [2].
Charakter dążeń napływającej do stolicy ludności trafnie opisuje frag-
ment wypowiedzi Szymona Syrkusa zawarty w słynnej pracy teoretycz-
nej jego małżonki Heleny Syrkus (Ku idei osiedla społecznego): Ci
wszyscy,coprzedkilkulatywyemigrowali,abynaobczyźniepracować
ciężko na chleb powszedni, oglądając sprawy z dalekich perspektyw,
doszlidoprzekonania,żenajwiększądziśarenąemigracjistałasięna
skutekekspansjiinapięciasiłżywotnychwłaśniePolska[za: 3, s. 104].
3
Różnice w podejściu poszczególnych środowisk na przestrzeni
lat doskonale obrazuje przykład traktowania napływającej ludności przez
władze administracyjne. Na początku lat 20. wymagano specjal nych
pozwoleń na zamieszkiwanie, podczas gdy dekadę później wręcz przy
gotowywano przybyszom odpowiednie warunki do stałego osied le nia
się w stolicy [4, s. 51].
4
Do szkół zawodowych żeńskich mogły uczęszczać wszystkie
kobiety, bez względu na sytuację społecznomaterialną (żeńskie pensje
przeznaczone były dla dziewcząt pochodzących z zamożnych rodzin).
Naukę traktowały wówczas jako drogę do zmiany statusu społecznego
oraz nabywanie niezbędnych umiejętności praktycznych. Zadaniem
szkół było przygotowanie uczennic do pracy w danym zawodzie np.
pielęgniarki czy krawcowej [5, s. 23].
great neighbouring partitioning powers allowed the soci-
ety to engage in activities for the benefit of the state.
Although in the 1920s and 1930s national goals were
changing, the need to create foundations for the strong
state structures was superior
3
. The subsequent areas of
social life such as security, housing, and education were
subject to transformation. After regaining independence
the issue of Polish education grew to a national level. In
connection with the Act on compulsory and free general
state education (1919), a network of primary schools was
created. This requirement also concerned areas which
were located in distant provinces. The aforementioned in-
tensified scientific activity of women contributed to the
formation of a network of postelementary schools which
were called “vocational”
4
. The purpose of this article is to
present a method of evaluating the architecture of school
buildings of modernism on the example of the former
Female Vocational School in Warsaw. The model of deal-
ing with a monument presented in this work includes de-
fining its values, attributes and their carriers as well as
formulating general guidelines for designing and develop-
ing the concept of modernization or extension of a given
building respecting the identified historic values. This
study may be helpful in conducting similar research on the
historical substance of other modernist school buildings.
Condition of Warsaw education buildings
in the interwar period
Still before 1903, the Warsaw primary schools did not
have their own separate buildings. Classes took place in
rented rooms of tenement houses, which often did not
meet the basic functional and hygienic requirements. In
the years 1903–1906, municipal authorities financed the
construction of two schools and planned further invest-
ments. As a result, there were a total of 285 elementary
single and twoclass schools in Warsaw in 1914 [6, p. 2].
The implementation of school investments in the interwar
period was carried out in two basic stages. The first stage
covered the years 1924–1930, whereas the second com-
difference is an elector to the Sejm (Article 1) and all citizens of the state
with an active rights to vote are electors to the Sejm (Article 7) [2]. The
character of aspirations of the people coming to the capital city is aptly
described by a fragment of Szymon Syrkus’ statement contained in the
famous theoretical work of his wife Helena Syrkus (Ku idei osiedla
społecznego–Towardstheideaofasocialhousingestate): All those
whoemigratedafewyearsagoinordertoworkhardintheexiletoget
theireverydaybread,watchingthingsfromdistantperspectives,cameto
the conclusion that today the biggest arena of emigration became
Polandduetotheexpansionandtensionofvitalforces[after: 3, p. 104].
3
Differences in the approach of individual environments over the
years are perfectly illustrated by the example of treatment of incoming
population by the administrative authorities. At the beginning of the
1920s, special permits to reside in the city were required, whereas
a decade later, appropriate conditions for permanent settling in the capi-
tal city were actually prepared for newcomers [4, p. 51].
4
All women could attend vocational women’s schools regardless
of their social and material situation (female finishing schools were for
girls from wealthy families). They treated education as a way to change
their social status and to acquire necessary practical skills. The task of
schools was to prepare female students for work in a given profession,
for example, a nurse or a dressmaker [5, p. 23].