Numer 3(67)/2021
Spis treści
Otwórz spis treści
-
- Aleksander Piwek, Tomasz Jażdżewski - Pomieszczenie nad przejazdem zamku kwidzyńskiego w czasach kapituły pomezańskiej
- Ewa Grochowska, Krzysztof Stefański - Pałac i kościół w Smolicach w Wielkopolsce – neobarokowe dzieło wrocławskiej firmy architektonicznej „Gaze & Böttcher”
- Beate Störtkuhl - Domy mieszkalne i osiedla w okresie narodowego socjalizmu. Studium przypadku: Wrocław
- Barbara Szczepańska - Odbudowa Rynku w Opolu jako kreacja nowej wizji historii miasta
- Joanna Majczyk - Pomnik Aleksandra hr. Fredry. Koncepcje usytuowania w strukturze przestrzennej Wrocławia
- Tanima Bhattacharya, Joy Sen - Włączenie sztuki do projektowania urbanistycznego w celu zrównoważonej rewitalizacji przestrzeni publicznych. Studium przypadku: Chandigarh
- Wojciech Niebrzydowski - Twórczość Paula Rudolpha w kontekście brutalistycznej idei As Found
- Krzysztof Mycielski, Tomasz Trzupek - Priorytety projektowe na przykładzie modernizacji Uzdrowiska Abrama Gurewicza w Otwocku
- Maciej Janowski - Dom kinetyczny. Mobilność w kształtowaniu funkcji i formy współczesnego domu
- Magdalena Wąsowicz - Graficzne wyobrażenia formy i przestrzeni w architekturze w kontekście percepcji wzrokowej
- Krzysztof Klus - Wpływ standardów urbanistycznych na dostępność usług w zespołach mieszkaniowych na przykładzie krakowskich zespołówNowej Huty i osiedla Ruczaj
- Bogna Krynicka - Między tradycją a nowoczesnością – studium współczesnej architektury regionu alpejskiego w Austrii na przykładzie realizacji pracowni W2 Manufaktur
Artykuły
Aleksander Piwek, Tomasz Jażdżewski - Pomieszczenie nad przejazdem zamku kwidzyńskiego w czasach kapituły pomezańskiej
doi:10.37190/arc210301
W artykule przedstawiono historię budowlaną pomieszczenia nad przejazdem bramnym w skrzydle północnym zamku w Kwidzynie w czasach kapituły pomezańskiej. Prezentowane ustalenia uzyskano na podstawie wyników badań architektonicznych, stratygraficznych oraz analizy materiałów archiwalnych, które przeprowadzono w 2017 roku. Według nich pomieszczenie powstało w pierwszym etapie wznoszenia zamku. W kolejnych wiekach podlegało architektonicznym zmianom odpowiadającym nowym potrzebom mieszkańców zamku. Zachowane ślady świadczą, że od XIV do XVI wieku pełniło ono kilka następujących po sobie funkcji, dotąd nie w pełni rozpoznanych i umotywowanych: strażnicy, kancelarii bądź izby sądowej, a nawet kaplicy. Znaczną część wiedzy o nich zawarto w rozwarstwieniu ścian i rekonstrukcjach historycznych przekształceń z okresu średniowiecza. W późniejszych czasach wnętrze uniknęło znacznych zniszczeń i do dziś stanowi cenne źródło wiedzy o historii zamku.
Słowa kluczowe:
Pobierz artykuł
Ewa Grochowska, Krzysztof Stefański - Pałac i kościół w Smolicach w Wielkopolsce – neobarokowe dzieło wrocławskiej firmy architektonicznej „Gaze & Böttcher”
doi:10.37190/arc210302
Tematem artykułu jest dawny pałac rodziny von Zietenów i kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Smolicach na terenie południowej Wielkopolski. Należą one do najciekawszych zespołów architektonicznych utrzymanych w stylistyce neobarokowej na ziemiach polskich początku X w. Budowle te powstały jako fundacja Heleny von Tietzen z domu Woller, która sfinansowała je, wykorzystując spadek po ojcu – dolnośląskim przemysłowcu Samsonie Wollerze. Pałac powstał w latach w 1908–1911 w kilku fazach jako rozbudowa wcześniej istniejącej niewielkiej rezydencji Wollera. Jednocześnie w latach 1907–1909 wzniesiony został duży neobarokowy kościół o osiowej kompozycji na planie krzyża. W wystroju świątyni brali udział artyści wrocławscy i berlińscy. O ile autorstwo kościoła było znane (wrocławska spółka „Gaze & Böttcher”), o tyle pałac w Smolicach, mimo że odnotowywany w publikacjach takich badaczy, jak S.T. Jaroszewski i J. Skuratowicz, uchodził za dzieło nierozpoznanych twórców. Jednym z celów artykułu było określenie autorstwa pałacu, kolejnym – przedstawienie dziejów budowli. Przeprowadzone przez autorów artykułu badania archiwalne pozwoliły na odnalezienie oryginalnych projektów pałacu przygotowanych we wrocławskiej firmie architektonicznej „Gaze & Böttcher”. Tym samym, a także na podstawie kwerendy bibliograficznej oraz badań obiektów z autopsji autorzy artykułu ustalili twórców pałacu oraz fazy jego rozbudowy, a w przypadku kościoła autorstwo poszczególnych elementów wystroju. Dokonano analizy form architektonicznych zespołu w Smolicach w kontekście dorobku firmy „Gaze & Böttcher”, co pozwoliło na odnalezienie zarówno wspólnych cech stylowych z innymi dziełami wrocławskiego biura architektonicznego, jak i odrębności decydujących o wartości budowli powstałych w Smolicach.
Słowa kluczowe:
Pobierz artykuł
Beate Störtkuhl - Domy mieszkalne i osiedla w okresie narodowego socjalizmu. Studium przypadku: Wrocław
doi:10.37190/arc210303
Celem artykułu jest zaprezentowanie zabudowy mieszkaniowej Wrocławia po 1933 r., w czasach narodowego socjalizmu. Wówczas to zrewidowano cele i struktury organizacyjne towarzystw zajmujących się budową nowych mieszkań i osiedli. Przedstawiona została działalność Herberta Boehma (1894–1954), który powrócił do stolicy Śląska w 1936 r. Boehm współpracował z Ernstem Mayem we Wrocławiu na początku lat dwudziestych w ramach spółki mieszkaniowej Schlesische Heimstätte (Śląskie Domostwo), a od 1925 przy tworzeniu Nowego Frankfurtu; następnie do 1941 zajmował się planowaniem przestrzennym w urzędzie urbanistycznym Wrocławia. Działalność Boehma obejmowała rozwój przestrzeni miejskich i nowych dzielnic zarówno w okresie Republiki Weimarskiej, jak i narodowego socjalizmu. Artykuł opiera się na źródłach z Archiwum Państwowego we Wrocławiu i Muzeów Architektury zarówno we Wrocławiu, jak i we Frankfurcie nad Menem.
Słowa kluczowe:
Pobierz artykuł
Barbara Szczepańska - Odbudowa Rynku w Opolu jako kreacja nowej wizji historii miasta
doi:10.37190/arc210304
Celem artykułu było zaprezentowanie powojennej odbudowy Rynku w Opolu jako kreacji nowej historii miasta. Przedmiotem prac były kamienice tworzące pierzeje Rynku w Opolu, które zostały zniszczone w wyniku działań wojennych w 1945 r. i odbudowane w latach 50. XX w. W artykule przedstawiono proces odbudowy opolskiego Rynku w kontekście zmienionej przynależności państwowej Opola i związanych z tym kwestii ideologicznych i tożsamościowych, które miały wpływ na ostateczną formę odbudowanych kamienic. Podczas badań dokonano analizy przede wszystkim materiałów archiwalnych: piśmienniczych, przechowywanych w Archiwum Państwowym w Opolu, oraz projektowych, znajdujących się w Archiwum Państwowym w Katowicach. Badania uzupełniła literatura przedmiotu, w której poruszany był temat odbudowy obszarów staromiejskich, publikacje historyczne poświęcone Opolu oraz lokalna prasa. W czasie prac udało się ustalić, że wygląd opolskiego Rynku po jego odbudowie znacznie różni się od tego, jak obszar ten prezentował się przed II wojną światową. Analiza materiałów ikonograficznych (przedwojennych pocztówek i fotografii oraz fotografii współczesnych) pozwoliła ukazać, że podczas odbudowy XIX-wieczne kamienice o zróżnicowanej szacie stylistycznej zastąpione zostały w dużej mierze przez zunifikowane barokizujące budowle. Analiza materiałów archiwalnych poświęconych odbudowie opolskiego Rynku wskazuje, że proces ten miał nie tylko przywrócić spójność przestrzenną obszarowi staromiejskiemu, odtworzyć śródmiejską infrastrukturę i zapewnić nowe mieszkania, ale także ukazać zaradność lokalnych władz i udowodnić, że Opole było miastem odwiecznie polskim, które w 1945 r. powróciło do Macierzy. Wyraźne różnice pomiędzy przedi powojennym wyglądem opolskiego Rynku każą zadawać pytania o tożsamościowe znaczenie procesu odbudowy, wartości wiązane z konkretnymi stylami architektonicznymi oraz próby kreacji zupełnie nowej wizji historii Opola, w której wątki „polskie” zostają wyeksponowane po to, by legitymizować włączenie miasta do granic Polski i ukonstytuować zupełnie nową tożsamość miasta.
Słowa kluczowe:
Pobierz artykuł
Joanna Majczyk - Pomnik Aleksandra hr. Fredry. Koncepcje usytuowania w strukturze przestrzennej Wrocławia
doi:10.37190/arc210305
Pomnik Aleksandra Fredry przywieziony do Wrocławia w 1956 r. i ulokowany na wrocławskim rynku stał się po latach ulubionym miejscem spotkań mieszkańców miasta. Ostateczną decyzję lokalizacyjną poprzedziła dyskusja, którą szczegółowo relacjonowano w prasie. Początkowo uważano, że kameralne formy pomnika wykluczają umieszczenie go w dużej, otwartej przestrzeni centralnego placu miejskiego – dzieło Leonarda Marconiego było w końcu projektowane z myślą o niewielkim lwowskim placu Akademickim, położonym w sąsiedztwie ogrodów rezydencji Fredrów. Tymczasem w powojennym Wrocławiu rzeźbie pisarza nadano szczególne znaczenie – po pierwsze postrzegano ją jako symbol polskości, metaforyczne powiązanie Ziem Odzyskanych z utraconymi Kresami Wschodnimi, po drugie zaś była pierwszym „polskim” monumentem odsłoniętym w centrum dawnego Breslau. Dlatego właśnie zdecydowano o postawieniu go na najważniejszym placu miasta, na miejscu zburzonego po wojnie konnego pomnika Fryderyka Wilhelma III, symbolicznie „sakralizując” tym samym wrocławski rynek. Celem artykułu jest przedstawienie zapomnianej dziś dyskusji na temat lokalizacji pomnika Fredry, do której zaproszono nie tylko decydentów, ale też mieszkańców miasta. W pracy zaprezentowano niepublikowane wcześniej koncepcje usytuowania pomnika w różnych, nieoczywistych dziś punktach Wrocławia.
Słowa kluczowe:
Pobierz artykuł
Tanima Bhattacharya, Joy Sen - Włączenie sztuki do projektowania urbanistycznego w celu zrównoważonej rewitalizacji przestrzeni publicznych. Studium przypadku: Chandigarh
doi:10.37190/arc210306
„Przestrzeń miejska” oznacza synergię przestrzeni w krajobrazie miasta i jej elementów strukturalnych lub kompozycyjnych tworzonych przez społeczne i instytucjonalne czynniki. Współczesne przestrzenie publiczne coraz częściej pełnią różnorodne funkcje odpowiadające ściśle działaniom i potrzebom użytkowników, począwszy od fizycznych, społecznych, po psychologiczne i estetyczne. Takie przestrzenie publiczne dynamizują życie społeczne, dlatego też muszą być projektowane w sposób, który promuje zdrowe interakcje i dobre samopoczucie mieszkańców. Niestety we współczesnych rozwiązaniach miejskich szybko rosnąca populacja wypełnia otwarte przestrzenie w mieście, czyniąc je bardziej klaustrofobicznymi, ciasnymi i uciążliwymi, co dodatkowo wpływa na zdrowie fizyczne i psychiczne ludzi. W rezultacie zarówno czynniki reprezentacyjne, jak i społeczne związane z publicznymi i półpublicznymi przestrzeniami miejskimi zostają zdławione. Dlatego, aby poradzić sobie z tą sytuacją, miejskie przestrzenie publiczne muszą zostać odnowione poprzez wprowadzenie poczucia więzi społecznych, emocjonalnego przywiązania, określonej wrażliwości estetycznej, które promują publiczne interakcje. Biorąc to pod uwagę, autorzy niniejszego artykułu postawili sobie zadanie zbadania możliwości włączenia sztuki do projektowania urbanistycznego w celu rewitalizacji przestrzeni publicznych i podnoszenia odczucia szczęścia wśród korzystających z przestrzeni miejskich. Wyniki pracy dowodzą, że wprowadzenie elementów artystycznych zmienia wizualną percepcję przestrzeni, aktywizuje partycypację społeczną i zaangażowanie lokalnej społeczności, co ostatecznie pomaga odnowić lokalną tożsamość związaną z przestrzenią publiczną. Za przykład posłużyły przestrzenie publiczne pierwszego planowanego miasta we współczesnych Indiach, tj. Chandigarh. Próbowano w nich wykazać potencjał elementów artystycznych w powiązaniu z infrastrukturą technologiczną w projektowaniu urbanistycznym. Ocena przestrzeni publicznych Chandigarh, szczęśliwego miasta Indii, potwierdza, że tylko zintegrowane zastosowanie infrastruktury i elementów sztuki w projektowaniu urbanistycznym może podkreślić pozytywny wizerunek i przynieść zrównoważoną rewitalizację miasta.
Słowa kluczowe:
Pobierz artykuł
Wojciech Niebrzydowski - Twórczość Paula Rudolpha w kontekście brutalistycznej idei As Found
doi:10.37190/arc210307
Paul Rudolph był jednym z najważniejszych przedstawicieli architektury brutalistycznej i odegrał znaczącą rolę we wprowadzaniu tego nurtu do Stanów Zjednoczonych w latach 50. minionego stulecia. U podstaw architektury brutalistycznej leżała doktryna Nowego Brutalizmu opracowana przez Alison i Petera Smithsonów i powiązana z nią idea As Found. Wiedza dotycząca wpływu idei As Found na poglądy i projekty Rudolpha jest niewystarczająca i wymaga pogłębienia. Dlatego też głównym celem badań przedstawionych w tym artykule było określenie relacji pomiędzy twórczością amerykańskiego architekta a zasadami wynikającymi z idei As Found. Charakter problemu badawczego zdecydował o zastosowaniu metody badań historyczno-interpretacyjnych, w której wykorzystano m.in. analizę i krytykę piśmiennictwa oraz analizy porównawcze budynków. Duże znaczenie miały badania dzieł Rudolpha przeprowadzone in situ w New Haven, Bostonie i Niagara Falls. Ustalono, że relacje między twórczością Rudolpha a ideą As Found były spójne w takich aspektach, jak stosowanie zwyczajnych tworzyw, eksponowanie materiałów bez okładzin i tynku, dążenie do chropowatych faktur, przetwarzanie rozwiązań i elementów historycznych, pobudzanie emocji użytkownika. Rozbieżności pojawiły się natomiast w kwestiach dotyczących roli elementów konstrukcyjnych i technicznych w kształtowaniu budynków, a także dążenia do unikalności form. Całkowicie niezgodne z ideą As Found były działania imitacyjne, intuicyjny sposób projektowania, stosowanie zagadkowych i zaskakujących rozwiązań oraz skrajna ekspresja form. Zaprezentowane badania mogą okazać się pomocne w zrozumieniu, dlaczego architektura brutalistyczna podążyła w innym kierunku, niż zakładali twórcy idei As Found i doktryny Nowego Brutalizmu.
Słowa kluczowe:
Pobierz artykuł
Krzysztof Mycielski, Tomasz Trzupek - Priorytety projektowe na przykładzie modernizacji Uzdrowiska Abrama Gurewicza w Otwocku
doi:10.37190/arc210308
Celem autorów artykułu jest przedstawienie Uzdrowiska Abrama Gurewicza w Otwocku jako nietypowego i unikatowego przykładu architektury nadświdrzańskiej. Kolejnym celem jest przewartościowanie koncepcji dekoracji jako konstytutywnego czynnika architektury nadświdrzańskiej przy wykorzystaniu teorii Monestirolego dotyczących ornamentu i dekoracji. Analiza budynku Gurewicza na tle innych budowli architektury nadświdrzańskiej pokazuje, że omawiany zabytek jest specyficzną wersją charakterystycznej kompozycji form. Autorzy artykułu ukazali także procesy przebudowy uzdrowiska w kontekście sytuacji tego obiektu w 2015 r. Przedstawione zostały priorytety projektowe modernizacji opartej na zachowaniu trzech tożsamości: funkcji, formy i materiału.
Słowa kluczowe:
Pobierz artykuł
Maciej Janowski - Dom kinetyczny. Mobilność w kształtowaniu funkcji i formy współczesnego domu
doi:10.37190/arc210309
W artykule przedstawiono analizę domów prywatnych, które dzięki mobilności ich elementów odpowiadają potrzebom współczesnych mieszkańców. Przedmiotem badań są wybrane domy zrealizowane w latach 1996–2011 w Europie i Stanach Zjednoczonych, uzupełnione analizami zjawiska mobilności w twórczości, między innymi Gerrita Rietvelda i Ludwiga Miesa van der Rohe. W artykule dokonano analizy zmian, jakim podlegają forma i funkcja w wyniku wprowadzenia do domu ruchomych elementów, które dostosowano do psychofizycznych potrzeb ich właścicieli. Mobilność w architekturze domu jest czynnikiem, który pozwala dopełnić i rozszerzyć spełnianie tych potrzeb przy użyciu współczesnego języka architektonicznego wywiedzionego z ruchu modernistycznego. Podczas badań stosowano metody analityczne i porównawcze. Z przeprowadzonych badań wynika, że rozwój domu kinetycznego obejmuje coraz bardziej istotne elementy budynku, co zmienia w znaczący sposób odbiór formy oraz jej dynamikę i artykulację. W domach kinetycznych jest widoczne rozluźnienie struktury funkcjonalnej i przestrzennej oraz użycie przestrzeni in between, co w połączeniu z mobilnością elementów świadczy o sumowaniu się zjawisk występujących we współczesnej architekturze. Dom kinetyczny stwarza duże możliwości zmian formy i przestrzeni, których rodzaj, skala i czas są uzależnione od stylu życia mieszkańców. Różnorodność przestrzenna uzupełniona mobilnością może kompensować brak zmian lub niemożliwość ich kontroli w innych sferach aktywności życiowej człowieka. Jest też czynnikiem sprzyjającym tworzeniu Miejsca przez zamieszkujących je ludzi. Wraz ze wzrostem mobilności elementów domu podwyższa się poziom personalizacji formy i przestrzeni oraz identyfikacji mieszkańców z miejscem. Doświadczanie zmian formy i przestrzeni staje się bardziej intensywne.
Słowa kluczowe:
Pobierz artykuł
Magdalena Wąsowicz - Graficzne wyobrażenia formy i przestrzeni w architekturze w kontekście percepcji wzrokowej
doi:10.37190/arc210310
W artykule omówiono zagadnienie interpretacji dwuwymiarowych przedstawień graficznych w architekturze jako determinowane kryteriami percepcyjnymi, porządkującymi przestrzennie pole wzrokowe na figurę i tło. W oparciu o teorię Gestalt wyjaśniono związek przedstawień graficznych w architekturze z kształtowaniem środowiska zbudowanego odpowiadającego możliwościom percepcyjnym odbiorcy. Wykazano, że każda dwuwymiarowa reprezentacja idei architektonicznej może zostać poddana analizie i interpretacji w kontekście układu pól figura–tło. Porządkowanie gestaltów w polu wzrokowym odnosić się może do planów zagospodarowania miast i działek, przekrojów, rzutów oraz elewacji. Poprzez technikę graficzną opartą na gestaltach możliwe jest rejestrowanie związku przestrzeni i obiektów materialnych w architekturze, określenie charakterystyki przestrzeni, wyjaśnienie organizacji funkcjonalnej, cyrkulacyjnej, strefowania i innych w budynku. W artykule zaproponowano klasyfikację reprezentacji na obrazujące przestrzeń wewnętrzną i strukturę materialną obiektu: 1) przegrody i przestrzeń wewnętrzną oraz otwory w tych przegrodach; 2) bryłę budynku w kontekście otaczających przestrzeni; 3) przestrzeń wewnętrzną i otaczającą obiekt architektury, jak również 4) grupy komponentów funkcjonalnych. Klasyfikację tę przedstawiono na przykładach budynków współczesnych.
Słowa kluczowe:
Pobierz artykuł
Krzysztof Klus - Wpływ standardów urbanistycznych na dostępność usług w zespołach mieszkaniowych na przykładzie krakowskich zespołówNowej Huty i osiedla Ruczaj
doi:10.37190/arc210311
Ważnym elementem każdego zespołu mieszkaniowego jest dostępność do różnorodnych usług. Ograniczenie tej dostępności wpływa na jakość życia mieszkańców. Niesie za sobą negatywne skutki takie jak chociażby zintensyfikowany ruch samochodowy. Niestety w wyniku przemian ustrojowych zrezygnowano z odgórnie określonych normatywów urbanistycznych określających tego typu parametry. Pozostawiono w tej dziedzinie dużą autonomię samorządom i prywatnym inwestorom. Aktualnie jedynym narzędziem pozwalającym wpływać władzom lokalnym na strukturę funkcjonalną poszczególnych zespołów są miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, które w dalszym ciągu nie pokrywają sporych obszarów. Autor artykułu postanowił porównać skutki odgórnego, holistycznego planowania przestrzennego z niemal całkowitą swobodą inwestycyjną prywatnych podmiotów. W tym celu zdecydował się na porównanie dwóch zespołów mieszkaniowych powstałych w odmiennych uwarunkowaniach polityczno-ekonomicznych. Pierwszym jest Nowa Huta zbudowana w okresie komunizmu jako wzorcowe miasto socjalistyczne. Cały zespół został starannie zaprojektowany przez architektów i urbanistów czerpiących wzorce nie tylko z bloku państw socjalistycznych, ale także z Zachodu. Drugim badanym przypadkiem był krakowski Ruczaj, wznoszony przez prywatnych inwestorów jedynie na podstawie decyzji o warunkach zabudowy. Nie posiada on odgórnie narzuconego programu czy planu. W badaniu tym porównano dostępność do placówek edukacyjno-oświatowych (żłobków, przedszkoli i szkół podstawowych) jako tych najbardziej podstawowych. Najpierw porównano ich liczbę, co ukazało znaczące dysproporcje między badanymi zespołami. Na Ruczaju stwierdzono znaczące niedobory tego typu obiektów. W dalszym etapie porównano obszary dostępności pieszej do tych placówek. W tym celu wyznaczono obszary dostępności pieszej o rzeczywistej długości dojścia nieprzekraczającej 500 m dla szkół i przedszkoli oraz 1000 m dla żłobków. Badanie to dodatkowo uwypukliło dysproporcje między analizowanymi zespołami. Oczywiście analizy i porównania były prowadzone z uwzględnieniem aktualnych uwarunkowań przestrzennych i demograficznych tych obszarów. Na podstawie przeprowadzonych badań autor wskazuje pozytywny wpływ odgórnej, dobrze prowadzonej polityki przestrzennej miasta na dostępność do usług. Dlatego też na podstawie prezentowanych badań przychyla się do postulatów domagających się wyznaczenia nowych, ogólnokrajowych standardów urbanistycznych.
Słowa kluczowe:
Pobierz artykuł
Bogna Krynicka - Między tradycją a nowoczesnością – studium współczesnej architektury regionu alpejskiego w Austrii na przykładzie realizacji pracowni W2 Manufaktur
doi:10.37190/arc210312
Tematem artykułu jest ukazanie wpływu tradycyjnego, historycznego budownictwa wiejskiego na współczesną architekturę regionu alpejskiego w Austrii. Przedmiotem rozważań są najnowsze projekty i realizacje pracowni projektowo-wykonawczej W2 Manufaktur z siedzibą w Leogang – miejscowości będącej jednym z najbardziej znanych kurortów narciarskich rejonu salzburskiego. W2 Manufaktur została założona przez doświadczonego projektanta Alfreda Waltla, a autorka artykułu jest jedną z architektek prowadzących projekty dotyczące głównie budowy/przebudowy/rozbudowy kompleksów hotelowych. W artykule zostały przedstawione paradygmaty projektowania przyjęte przez architektów biura, wśród których należy wymienić szacunek dla krajobrazu i lokalnej tradycji budowania oraz swoistą „syntezę sztuk” łącząca architekturę, sztukę (design), zaawansowane technologie, a niekiedy też – kształtowanie zieleni. Tekst oparto w głównej mierze na doświadczeniach projektowych autorki i studiach dawnej architektury alpejskiej.
Słowa kluczowe:
Pobierz artykuł